Home, sweet home (:
Blijf op de hoogte en volg Rieneke
08 Augustus 2016 | Noorwegen, Kristiansand
ENGLISH BELOW
In mijn vorige blog schreef ik hoe ik steeds meer leer om thuis te zijn en een thuis te hebben, waar ik ook maar ben. Inmiddels hebben we de afgelopen anderhalve maand in Noorwegen op zes verschillende plekken gewoond waarvan de laatste ons eigen plekje is (:
De eerste plek was bij vrienden van de basis die voor een weekje weg waren, precies op het moment dat wij in Noorwegen aankwamen. Vervolgens zijn we meegegaan met een scouting kamp met een vriend, op donderdag hadden we echter nog geen plek om te wonen vanaf zaterdag. Totdat één van de andere volwassenen op het scouting kamp zei dat haar ouders een vakantiehuisje hadden wat we waarschijnlijk konden gebruiken. Na wat heen en weer bellen, bleek het inderdaad te kunnen en vonden we zelfs nog een auto van iemand die we voor een week konden lenen omdat het huisje wat afgelegen lag. We waren vanzelfsprekend de hele tijd actief op zoek naar een eigen plekje, maar dit leek maar niet te lukken. Op een gegeven moment was ik het zo zat, dat ik alleen nog maar de negatieve kanten van een nieuwe optie zag. Ik had een appartementje dus al afgeschreven, toen iemand van de basis de advertentie op onze Facebook postte en vroeg of dat geen optie was voor ons, de volgende avond kregen we een sms van een vriend dat we de optie die de ander op onze Facebook had gezet echt moesten bekijken. Dus nou goed; zo gezegd, zo gedaan. Op zaterdagavond een sms gestuurd naar de verhuurder, op zondagmiddag konden we komen kijken (prachtig appartementje, 5 minuten lopen van de basis, twee slaapkamers, nog maar 3 jaar oud en een redelijke huur, waar de verhuurder zelf nog op naar beneden ging) en op maandagmiddag konden we het huurcontract tekenen met de belofte dat, zodra we het borgbedrag hadden overgemaakt, we eind juli de sleutel konden krijgen!
Na een halve week in het vakantiehuisje boden andere vrienden van de basis aan dat we in hun huis op ons eiland konden verblijven terwijl zij een weekje weg waren. Dit was ideaal zodat we weer dichter bij de basis konden verblijven, totdat we op een zomerkamp meewerkten en op de basis in een kantoor konden overnachten (het was zo vol dat dat de enige kamer was die nog over was :P). En na deze week konden we dan, voor ons gevoel, eindelijk naar ons eigen plekje verhuizen. Vanzelfsprekend hadden we zo goed als geen huisraad, maar via de Noorse versie van Marktplaats hebben we binnen een week (bijna :P) een volledige huisraad gevonden (met wat aanvullingen van Ikea ;) ). Vaak was het zelfs zo dat we één dag zeiden “Een koffie-apparaat zou handig zijn”, of “Zou het niet tof zijn als we een vitrinekast zouden hebben?” of “Eigenlijk hebben we echt matrassen nodig” en met een paar dagen werd dit dan gratis aangeboden via deze website, als je het maar zelf ophaalt! Toeval?, ik geloof het niet, ik zie hoe God telkens opnieuw Zijn belofte waarmaakt om voor ons te zorgen en een boel knipoogjes voor dingen die we niet 'nodig' hebben, maar het echt een thuis maken. Halverwege de anderhalve maand waren we het beiden zo zat om telkens na maximaal een week te verhuizen zonder zicht op een vaste plek, tegelijkertijd zien we nu wanneer we terugkijken Gods trouw om elke keer een nieuwe plek te vinden waar we terecht konden. Dus ondanks dat het niet altijd makkelijk is om zo in afhankelijkheid van God te leven, het is en zal altijd een onwijs voorrecht blijven om te leven op een manier waar we zoveel van Gods trouw kunnen ervaren!
In my last blog I wrote how I am learning more and more to be “at home” and to have a home, wherever I am. Since then, during the last one and a half month in Norway, we have lived at six different places in Norway and the last one of those is our own home (:
The first place was at the place of friends from the base who were gone for a week, exactly when we arrived in Norway. Afterwards we joined a friend to a scout-camp for a week, however towards on Thursday we didn't have a place to live yet from Saturday and on. Until one of the other adults at the scout-camp mentioned that her parents have a cabin which we could most likely use. After some calling back and forth, it turned out to be possible and we even found a car from someone else we could borrow for a week because it was in an area a bit further away from the town. Obviously we were actively looking for a place to live, but this just didn't seem to work out. After a while I was so discouraged that I only saw the negative aspects of a new option. So I already marked an apartment 'not-good-enough', when someone from base posted the advertisement on our Facebook and suggested this to be an option, the evening after a friend texted us to take a look at the option the other person posted on our Facebook. Okay fair enough, so we took a look at it. On Saturday evening we sent a text to the landlord, on Sunday afternoon we could come and look at the place (a beautiful apartment, 5 minutes walk from the base, two bedrooms, only 3 years old and a reasonable rent, on which the landlord even went down himself) and on Monday afternoon we were able to sign the rental contract with the promise, as soon as we transferred the deposit, we would get the key the last week of July!
After living in the cabin for half a week, other friends from the base offered us to use their house on our island while they were gone for a week. This was perfect, so we would be closer to the base again, until we joined working on a summer camp and we could camp in an office on the base (it was so packed that this was the only available room :P). And after this week we could finally, at least it felt like that for us, move into our own place. As goes without saying, we barely had any furniture, kitchen equipment and whatever else you need to move into your own place, but through a Norwegian webpage where people can offer second hand things for free or for a small amount of money, we found (almost :P) everything we needed within a week (with some purchases from Ikea ;) ). Many times we experienced we mentioned to each other “A coffeemaker would be nice”, or “Wouldn't it be cool to have a display cabinet?” or “We could use some mattresses” and within the span of a couple days this product was offered on the website for free, as long as you pick it up yourself! Coincidence?, I don't believe so, I see how God time after time kept His promise to take care of us and an awful lot of 'winks' in the shape of things we didn't 'need', but which really make our place our home. Halfway through the one and a half month, both of us were so done moving every time after maximum a week without any perspective on having our own place, at the same time looking back now, we see God's faithfulness to find a new place where we could stay for us over and over again. So even though it is not always easy to live so depending on God, it is and will always be an incredible privilege to live in a way where we experience so much of God's faithfulness!
In mijn vorige blog schreef ik hoe ik steeds meer leer om thuis te zijn en een thuis te hebben, waar ik ook maar ben. Inmiddels hebben we de afgelopen anderhalve maand in Noorwegen op zes verschillende plekken gewoond waarvan de laatste ons eigen plekje is (:
De eerste plek was bij vrienden van de basis die voor een weekje weg waren, precies op het moment dat wij in Noorwegen aankwamen. Vervolgens zijn we meegegaan met een scouting kamp met een vriend, op donderdag hadden we echter nog geen plek om te wonen vanaf zaterdag. Totdat één van de andere volwassenen op het scouting kamp zei dat haar ouders een vakantiehuisje hadden wat we waarschijnlijk konden gebruiken. Na wat heen en weer bellen, bleek het inderdaad te kunnen en vonden we zelfs nog een auto van iemand die we voor een week konden lenen omdat het huisje wat afgelegen lag. We waren vanzelfsprekend de hele tijd actief op zoek naar een eigen plekje, maar dit leek maar niet te lukken. Op een gegeven moment was ik het zo zat, dat ik alleen nog maar de negatieve kanten van een nieuwe optie zag. Ik had een appartementje dus al afgeschreven, toen iemand van de basis de advertentie op onze Facebook postte en vroeg of dat geen optie was voor ons, de volgende avond kregen we een sms van een vriend dat we de optie die de ander op onze Facebook had gezet echt moesten bekijken. Dus nou goed; zo gezegd, zo gedaan. Op zaterdagavond een sms gestuurd naar de verhuurder, op zondagmiddag konden we komen kijken (prachtig appartementje, 5 minuten lopen van de basis, twee slaapkamers, nog maar 3 jaar oud en een redelijke huur, waar de verhuurder zelf nog op naar beneden ging) en op maandagmiddag konden we het huurcontract tekenen met de belofte dat, zodra we het borgbedrag hadden overgemaakt, we eind juli de sleutel konden krijgen!
Na een halve week in het vakantiehuisje boden andere vrienden van de basis aan dat we in hun huis op ons eiland konden verblijven terwijl zij een weekje weg waren. Dit was ideaal zodat we weer dichter bij de basis konden verblijven, totdat we op een zomerkamp meewerkten en op de basis in een kantoor konden overnachten (het was zo vol dat dat de enige kamer was die nog over was :P). En na deze week konden we dan, voor ons gevoel, eindelijk naar ons eigen plekje verhuizen. Vanzelfsprekend hadden we zo goed als geen huisraad, maar via de Noorse versie van Marktplaats hebben we binnen een week (bijna :P) een volledige huisraad gevonden (met wat aanvullingen van Ikea ;) ). Vaak was het zelfs zo dat we één dag zeiden “Een koffie-apparaat zou handig zijn”, of “Zou het niet tof zijn als we een vitrinekast zouden hebben?” of “Eigenlijk hebben we echt matrassen nodig” en met een paar dagen werd dit dan gratis aangeboden via deze website, als je het maar zelf ophaalt! Toeval?, ik geloof het niet, ik zie hoe God telkens opnieuw Zijn belofte waarmaakt om voor ons te zorgen en een boel knipoogjes voor dingen die we niet 'nodig' hebben, maar het echt een thuis maken. Halverwege de anderhalve maand waren we het beiden zo zat om telkens na maximaal een week te verhuizen zonder zicht op een vaste plek, tegelijkertijd zien we nu wanneer we terugkijken Gods trouw om elke keer een nieuwe plek te vinden waar we terecht konden. Dus ondanks dat het niet altijd makkelijk is om zo in afhankelijkheid van God te leven, het is en zal altijd een onwijs voorrecht blijven om te leven op een manier waar we zoveel van Gods trouw kunnen ervaren!
In my last blog I wrote how I am learning more and more to be “at home” and to have a home, wherever I am. Since then, during the last one and a half month in Norway, we have lived at six different places in Norway and the last one of those is our own home (:
The first place was at the place of friends from the base who were gone for a week, exactly when we arrived in Norway. Afterwards we joined a friend to a scout-camp for a week, however towards on Thursday we didn't have a place to live yet from Saturday and on. Until one of the other adults at the scout-camp mentioned that her parents have a cabin which we could most likely use. After some calling back and forth, it turned out to be possible and we even found a car from someone else we could borrow for a week because it was in an area a bit further away from the town. Obviously we were actively looking for a place to live, but this just didn't seem to work out. After a while I was so discouraged that I only saw the negative aspects of a new option. So I already marked an apartment 'not-good-enough', when someone from base posted the advertisement on our Facebook and suggested this to be an option, the evening after a friend texted us to take a look at the option the other person posted on our Facebook. Okay fair enough, so we took a look at it. On Saturday evening we sent a text to the landlord, on Sunday afternoon we could come and look at the place (a beautiful apartment, 5 minutes walk from the base, two bedrooms, only 3 years old and a reasonable rent, on which the landlord even went down himself) and on Monday afternoon we were able to sign the rental contract with the promise, as soon as we transferred the deposit, we would get the key the last week of July!
After living in the cabin for half a week, other friends from the base offered us to use their house on our island while they were gone for a week. This was perfect, so we would be closer to the base again, until we joined working on a summer camp and we could camp in an office on the base (it was so packed that this was the only available room :P). And after this week we could finally, at least it felt like that for us, move into our own place. As goes without saying, we barely had any furniture, kitchen equipment and whatever else you need to move into your own place, but through a Norwegian webpage where people can offer second hand things for free or for a small amount of money, we found (almost :P) everything we needed within a week (with some purchases from Ikea ;) ). Many times we experienced we mentioned to each other “A coffeemaker would be nice”, or “Wouldn't it be cool to have a display cabinet?” or “We could use some mattresses” and within the span of a couple days this product was offered on the website for free, as long as you pick it up yourself! Coincidence?, I don't believe so, I see how God time after time kept His promise to take care of us and an awful lot of 'winks' in the shape of things we didn't 'need', but which really make our place our home. Halfway through the one and a half month, both of us were so done moving every time after maximum a week without any perspective on having our own place, at the same time looking back now, we see God's faithfulness to find a new place where we could stay for us over and over again. So even though it is not always easy to live so depending on God, it is and will always be an incredible privilege to live in a way where we experience so much of God's faithfulness!
-
09 Augustus 2016 - 10:00
Marcel:
Mooi verhaal en ervaring Rieneke!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
