Onderweg (On the road)
Blijf op de hoogte en volg Rieneke
06 Augustus 2014 | Noorwegen, Kristiansand
ENGLISH BELOW
Daar zit ik dan, voetjes op de stoel tegenover me met uitzicht op de auto's die opgesteld staan om de veerboot naar Larvik op te gaan. Misschien hebben jullie het inmiddels geraden; ik zit lekker op de veerboot naar Kristiansand die op het punt staat te vertrekken.
De afgelopen maand is behoorlijk druk geweest, maar ook heel goed.
Zodra ik thuis ben gekomen, ben ik afspraken gaan maken met vrienden, familie en iedereen die ik graag nog wilde zien voordat ik weer weg zou gaan (of in ieder geval degenen die niet op vakantie waren en tijd vrij hadden..). Dus de eerste twee en halve week dat ik thuis was, heb ik met een heleboel mensen afgesproken en zoveel mogelijk dingen geregeld en gedaan.
… De mensen naast mij aan het tafeltje hebben geprobeerd om een fles prik open te maken, die ging natuurlijk spuiten; gelukkig konden ze er zelf ook hartelijk om lachen en kon ik dat dus ook doen! Het blijft grappig om te reizen, zelfs al ken je niemand :) . En ik begin er natuurlijk aardig aan gewend te raken…
Maargoed, de week daarna ben ik met mijn ouders en broertjes en zusje naar de camping geweest. Het was erg gezellig om nog even tijd met hen door te brengen en een poging te doen om tot rust komen.
Afgelopen zondag is er in mijn kerk nog voor mij gebeden en vervolgens hebben mijn ouders me naar de veerboot in Hirtshals, Denemarken gebracht. Door met de veerboot te gaan, spaar ik wat geld uit en zit ik niet met een gewichtslimiet voor bagage. Of nou ja, de limiet is; wat je zelf de boot op en af kunt dragen. Zoals jullie waarschijnlijk wel kunnen raden, heb ik die limiet dus ook tot het uiterste benut ^^.
Op dit moment zijn de komende drie uur op de veerboot dus om de volledige omschakeling te maken (culturen, mensen, andere fase, etcetera), om nog wat werk te doen en mijn blog te schrijven (Ik heb een plek met een stopcontact geclaimd dus dat komt helemaal goed)!
Ondanks dat het een grote omschakeling is, ben ik er klaar voor om te vertrekken en weet ik dat het goed is. Ik heb het support wat ik absoluut nodig had (om het überhaupt verantwoord te laten zijn om te vertrekken) toegezegd gekregen, dus dat is echt supervet! Ik vind het heel bijzonder dat zoveel mensen aangeven dat ze het werk wat ik ga doen, de moeite waard vinden om het financieel, mentaal en in gebed mogelijk te maken! Het beste zou zijn dat er nog wel wat support bijkomt, maar mijn eerste zorg is nu in ieder geval weg.
Eerlijk gezegd heb ik er ook echt ontzettend veel zin in; om mijn Noors te verbeteren, terug te gaan naar de basis en de volgende stap te maken. Ondanks dat het natuurlijk pittig is om al mijn vrienden en familie in Nederland weer achter te laten, helpt dit soort reizen me wel om te realiseren hoeveel kostbare mensen ik altijd om me heen heb en altijd heb gehad.
Leven op deze manier maakt dat ik steeds meer realiseer hoe gezegend ik ben en dat ik heel dankbaar kan zijn voor hoe God voor mij in zoveel voorziet!
Dat was allemaal gisteren, inmiddels ben ik veilig aangekomen en heb ik iedereen die hier op de basis is alweer gezien. Het was erg leuk om iedereen weer te zien, maar lang kon ik niet chillen. Ik moest namelijk direct mijn tas inpakken om vandaag om 8 uur alweer te vertrekken; eerst naar het GOFest (een conferentie) in Noorwegen en vervolgens naar Zweden voor staftraining. Mijn tas staat dus alweer gepakt en ik ben klaar voor de eerste dingen die ik als staflid doe (:
Groetjes,
There I am, my feet on the chair on the other side of the table, looking out over the cars which are ready to drive on to the ferry to Larvik. You might have guessed; I am sitting on the ferry to Kristiansand, which is about to leave.
The past month has been quite busy, but really good.
As soon as I came home, I started setting dates with friends, family and everyone I wanted to see before I would leave again (or at least the ones that weren't on vacation and had some spare time..). So the first two and a half week that I was home, I met up with a ton of people and organised and did as much as possible for the upcoming trip.
… The people next to me on the table just tried to open a bottle of soda, which of course came out of the bottle and on the table and the people; luckily they could laugh about it and therefore so could I! It is still fun to travel, even when you don't know anyone :). And obviously I am getting used to traveling...
Anyways, the next week I went camping with my parents and siblings. It was really nice to spend some time with them and make an attempt to relax a bit.
Last Sunday my church prayed for me and afterwards my parents brought me to the ferry in Hirtshals, Denmark. By going by ferry, I save some money and I don't have a weight limit for my luggage. Or well, the limit is; whatever you can carry onto and off the ferry. As you can guess, I definitely used all the room that limit gave me ^^.
Right now I will use the coming three hours on the ferry to make the transition (cultures, people, a new phase, etcetera) a bit more in my head, to do some more work and to write my blog (I found a place with a plug so that's for sure going to work)!
Eventhough it is quite a transition, I am ready to leave and I know it will be really good. I have the amount of support that I absolutely needed (to make it even okay to leave home and go), so that is super awesome! It is so amazing to see how many people show that they find the work what I'll be doing worth enough to help making it possible financially, mentally and prayerfully! It would be best to get some more support, but my first concern is at least for now gone.
Honestly, I am really looking forward to all of this; to improve my Norwegian, going back to the base and making the next step. Eventhough it is of course tough to leave my friends and family in the Netherlands again, this kind of traveling helps to realise how many really valuable people I always had and still have around me.
Living this way makes me realise more and more how blessed I am and that I can be so thankful for how much God provides for me!
All of that was yesterday, I safely arrived and I met everyone who is at base here again. It was great to see everyone again, but I couldn't relax for long. I kind of immediately had to repack my bag to be ready to leave today at 8 o'clock; first to GOFest (a conference) in Norway and afterwards to Sweden for stafftraining. My bag is already packed again and I am ready for the first experiences as a staff (:
Love,
Daar zit ik dan, voetjes op de stoel tegenover me met uitzicht op de auto's die opgesteld staan om de veerboot naar Larvik op te gaan. Misschien hebben jullie het inmiddels geraden; ik zit lekker op de veerboot naar Kristiansand die op het punt staat te vertrekken.
De afgelopen maand is behoorlijk druk geweest, maar ook heel goed.
Zodra ik thuis ben gekomen, ben ik afspraken gaan maken met vrienden, familie en iedereen die ik graag nog wilde zien voordat ik weer weg zou gaan (of in ieder geval degenen die niet op vakantie waren en tijd vrij hadden..). Dus de eerste twee en halve week dat ik thuis was, heb ik met een heleboel mensen afgesproken en zoveel mogelijk dingen geregeld en gedaan.
… De mensen naast mij aan het tafeltje hebben geprobeerd om een fles prik open te maken, die ging natuurlijk spuiten; gelukkig konden ze er zelf ook hartelijk om lachen en kon ik dat dus ook doen! Het blijft grappig om te reizen, zelfs al ken je niemand :) . En ik begin er natuurlijk aardig aan gewend te raken…
Maargoed, de week daarna ben ik met mijn ouders en broertjes en zusje naar de camping geweest. Het was erg gezellig om nog even tijd met hen door te brengen en een poging te doen om tot rust komen.
Afgelopen zondag is er in mijn kerk nog voor mij gebeden en vervolgens hebben mijn ouders me naar de veerboot in Hirtshals, Denemarken gebracht. Door met de veerboot te gaan, spaar ik wat geld uit en zit ik niet met een gewichtslimiet voor bagage. Of nou ja, de limiet is; wat je zelf de boot op en af kunt dragen. Zoals jullie waarschijnlijk wel kunnen raden, heb ik die limiet dus ook tot het uiterste benut ^^.
Op dit moment zijn de komende drie uur op de veerboot dus om de volledige omschakeling te maken (culturen, mensen, andere fase, etcetera), om nog wat werk te doen en mijn blog te schrijven (Ik heb een plek met een stopcontact geclaimd dus dat komt helemaal goed)!
Ondanks dat het een grote omschakeling is, ben ik er klaar voor om te vertrekken en weet ik dat het goed is. Ik heb het support wat ik absoluut nodig had (om het überhaupt verantwoord te laten zijn om te vertrekken) toegezegd gekregen, dus dat is echt supervet! Ik vind het heel bijzonder dat zoveel mensen aangeven dat ze het werk wat ik ga doen, de moeite waard vinden om het financieel, mentaal en in gebed mogelijk te maken! Het beste zou zijn dat er nog wel wat support bijkomt, maar mijn eerste zorg is nu in ieder geval weg.
Eerlijk gezegd heb ik er ook echt ontzettend veel zin in; om mijn Noors te verbeteren, terug te gaan naar de basis en de volgende stap te maken. Ondanks dat het natuurlijk pittig is om al mijn vrienden en familie in Nederland weer achter te laten, helpt dit soort reizen me wel om te realiseren hoeveel kostbare mensen ik altijd om me heen heb en altijd heb gehad.
Leven op deze manier maakt dat ik steeds meer realiseer hoe gezegend ik ben en dat ik heel dankbaar kan zijn voor hoe God voor mij in zoveel voorziet!
Dat was allemaal gisteren, inmiddels ben ik veilig aangekomen en heb ik iedereen die hier op de basis is alweer gezien. Het was erg leuk om iedereen weer te zien, maar lang kon ik niet chillen. Ik moest namelijk direct mijn tas inpakken om vandaag om 8 uur alweer te vertrekken; eerst naar het GOFest (een conferentie) in Noorwegen en vervolgens naar Zweden voor staftraining. Mijn tas staat dus alweer gepakt en ik ben klaar voor de eerste dingen die ik als staflid doe (:
Groetjes,
There I am, my feet on the chair on the other side of the table, looking out over the cars which are ready to drive on to the ferry to Larvik. You might have guessed; I am sitting on the ferry to Kristiansand, which is about to leave.
The past month has been quite busy, but really good.
As soon as I came home, I started setting dates with friends, family and everyone I wanted to see before I would leave again (or at least the ones that weren't on vacation and had some spare time..). So the first two and a half week that I was home, I met up with a ton of people and organised and did as much as possible for the upcoming trip.
… The people next to me on the table just tried to open a bottle of soda, which of course came out of the bottle and on the table and the people; luckily they could laugh about it and therefore so could I! It is still fun to travel, even when you don't know anyone :). And obviously I am getting used to traveling...
Anyways, the next week I went camping with my parents and siblings. It was really nice to spend some time with them and make an attempt to relax a bit.
Last Sunday my church prayed for me and afterwards my parents brought me to the ferry in Hirtshals, Denmark. By going by ferry, I save some money and I don't have a weight limit for my luggage. Or well, the limit is; whatever you can carry onto and off the ferry. As you can guess, I definitely used all the room that limit gave me ^^.
Right now I will use the coming three hours on the ferry to make the transition (cultures, people, a new phase, etcetera) a bit more in my head, to do some more work and to write my blog (I found a place with a plug so that's for sure going to work)!
Eventhough it is quite a transition, I am ready to leave and I know it will be really good. I have the amount of support that I absolutely needed (to make it even okay to leave home and go), so that is super awesome! It is so amazing to see how many people show that they find the work what I'll be doing worth enough to help making it possible financially, mentally and prayerfully! It would be best to get some more support, but my first concern is at least for now gone.
Honestly, I am really looking forward to all of this; to improve my Norwegian, going back to the base and making the next step. Eventhough it is of course tough to leave my friends and family in the Netherlands again, this kind of traveling helps to realise how many really valuable people I always had and still have around me.
Living this way makes me realise more and more how blessed I am and that I can be so thankful for how much God provides for me!
All of that was yesterday, I safely arrived and I met everyone who is at base here again. It was great to see everyone again, but I couldn't relax for long. I kind of immediately had to repack my bag to be ready to leave today at 8 o'clock; first to GOFest (a conference) in Norway and afterwards to Sweden for stafftraining. My bag is already packed again and I am ready for the first experiences as a staff (:
Love,
-
07 Augustus 2014 - 12:58
Joke:
Ha lieverd, we hebben genoten van je tijd bij ons. Blij dat je niet bezweken bent onder het gewcht van de tassen ;) Wij zitten nu alweer wat lager in Denemarken op een camping en proberen nog wat vakantierust te creeeren ;) een heel mooie tijd op het Gofest en op de staftraining. Een knuffel voor onze kanjer. -
08 Augustus 2014 - 10:19
Heidi K.:
Heel veel succes Rieneke!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
