Leven = Een Avontuur / Life = An Adventure

ENGLISH BELOW (as always ^^)

Geschreven op 21 februari
Functionele beschrijving van de omgeving: daar zit ik dan, in de keuken van een school in een plaatsje dat Pouk heet, zo'n 13 km van Siem Reap, Cambodja. Met oortjes en muziek in mijn oren, maar het gedreun van de luidspreker aan het einde van de straat voor een bruiloft komt er nog steeds duidelijk hoorbaar overheen; afwachtend tot het water in het keteltje op het gasfornuisje gekookt is om wat 3-in-1 koffie te maken (voor degenen die nog nooit in Azië zijn geweest; ze doen hier niet aan 'echte/westerse' koffie, maar koffie maak je uit een zakje met koffie poeder (1), suiker (2) en melkpoeder ((3); daar is je 3-in-1 :P) met heet water!); tijd om weer een blog te schrijven en jullie te laten weten wat ik de afgelopen pak 'm beet vier weken heb gedaan :D

In mijn laatste blog vertelde ik over een gedeelte van onze tijd in Po Peyl Village en onze aankomst in Cambodja. Inmiddels zijn we goed over de helft van de outreach (op drie kwart om precies te zijn :P) en de tijd is voorbij gevlogen! Het is lastig om te bedenken wat ik kan schrijven zonder de blog superlang te maken, maar ik ga proberen jullie een indruk te geven!

Onze tijd in Po Peyl Village was ontzettend gaaf en goed! Het was een aantal keren behoorlijk intensief als staf en om het team op een goede manier te leiden; maar ik heb ook echt ontzettend veel geleerd! Haha, ik dacht dat DTS en outreach alleen uitdagingen geven als je student bent, maar nee hoor, als staf in ieder geval net zo goed (als niet meer :P)!

Inmiddels is ons team nu drie weken in Pouk geweest; we werken hier met een ministry die onder de JmeO basis in Siem Reap valt; een school waar Engelse les, gitaarles, computerles en creatieve les gegeven worden. Vanzelfsprekend hebben we daar de afgelopen tijd in meegedraaid en we zijn naar verschillende dorpen in de omgeving geweest voor programma's met de kinderen, hebben Bijbelstudies gegeven, zijn op verschillende huisbezoeken geweest en we hebben een aantal gebedswandelingen gedaan en simpelweg op de straat ergens gestaan met ballonfiguren, schmink en een gitaar om wat aanbidding te doen! Het is al met een al een heel goede tijd geweest!

Maar hetgene wat voor mij het meest uitdagend was en waarin ik God heel dichtbij heb zien werken, was een korte reis die Elsi (mijn co-leider) en ik samen gemaakt hebben. Het is normaal op een outreach om een bezoek te krijgen van iemand anders van de DTS om te kunnen praten over hoe het gaat enzo, maar deze keer zouden we dit niet krijgen. Elsi en ik, en de twee outreachleiders in Thailand dachten echter dat het heel goed zou zijn voor ons als leiders om wat tijd samen te hebben om te kunnen evalueren hoe we het doen als staf. Zo gezegd, zo gedaan; Cambodja en Thailand is niet zo ver van elkaar, en ons team was in goede handen met geweldige contactpersonen en we moesten toch naar de grens om ons visum te verlengen, dus Elsi en ik zouden naar Mae Sot (in Thailand bij de Burmese grens) reizen waar we de Thailand teamleiders zouden ontmoeten, aangezien hun team daar vlakbij op outreach was op dat moment. In totaal zijn Elsi en ik een week weggeweest en we hebben twee keer een busreis van bijna 24 uur (inclusief een grensovergang en een aantal keren wisselen van bus) gemaakt om daar en terug te komen. Aangezien we in Azië zijn, werken dingen anders; we hadden dus toen we vertrokken vanuit Pouk een busticket voor ons allebei vanaf hier tot aan Bangkok en moesten in Bangkok kijken hoe we vanaf daar verder konden komen met een bus tot aan Mae Sot en voor de terugweg moesten we alles per onderdeel van de reis doen. Dit was zeker een uitdaging en het ging zeker niet allemaal super gladjes en zoals gepland, maar ik heb gezien dat elke stap (het volgende 'checkpoint' in onze reis ^^) op een of andere manier uitwerkte! Heel stoer om te zien dat als je volledig op God vertrouwt, zelfs in iets 'simpels' als de logistiek voor een reis dat het gewoon uitwerkt! En vooral de laatste stap was heel cool; Elsi en ik waren op het busstation in Bangkok en moesten een bus boeken van daar tot aan Pouk. De terugreis bleek echter een stuk duurder te zijn dan de heenweg en we begonnen dus krap in contanten te komen (al die verschillende valuta :P). Er was een bus tot aan de grens, waar we zelf de grens over moesten zien te komen en dan aan de andere kant de bus weer opzoeken, daarvoor hadden we in totaal 100 Thai Bat te weinig (ongeveer 3 dollar) en een bus die in z'n geheel over de grens zou gaan, daarvoor hadden we 400 Thai Bat te weinig (ongeveer 12 dollar). We stonden dus in het midden van het busstation te overleggen wat we moesten doen, toen opeens een oudere man van de VS naar ons toekwam die we ook ontmoet hadden op het busstation in Mae Sot en waar we even mee hadden staan praten, en hij vroeg of alles in orde was. Dus heel eerlijk legden we simpelweg de situatie uit, zonder verdere bedoelingen alleen dat we dus aan het kijken waren wat we nu moesten doen. Waarop hij zegt: “Weet je wat, ik ben een Christen. Hebben jullie daarvan gehoord? (jazeker meneer!, we werken met JmeO) Okay, geloof ik wel eens van gehoord ofzo, maar in ieder geval mijn punt is; ik geloof dat ik alles wat ik bezit, alleen maar beheer. En wanneer de Beheerder zegt 'Geef deze dames wat ze te kort komen', dan doe ik dat. Dus hier is 400 Thai Bat, zodat jullie ook niet dat gedoe op de grens hebben, maar gewoon lekker door kunnen gaan met dezelfde bus!”
…... WAUW, ik geloof dat ik nog niet vaak zulke gemengde gevoelens heb gehad; dankbaarheid aan God, dankbaarheid aan deze meneer, nederigheid dat God zelfs voorziet voor de (een heel stuk!) relaxtere reisoptie, niet alleen voor de goedkoopst mogelijke reis, en verbazing dat zoiets ons (!!) zou overkomen!
Deze reis was behoorlijk intensief met echt op God vertrouwen voor elk onderdeel van de reis, maar ook zo onwijs gaaf! God is goed :D

Inmiddels zijn we alweer anderhalve week terug in Pouk in Cambodja met ons team. We hebben nog een week te gaan hier in Pouk, vervolgens nog een week in Siem Reap en dan is deze outreach alweer afgelopen en vliegen we terug naar Noorwegen voor de afsluitende week van deze DTS! Dus de volgende blog komt wanneer deze DTS helemaal is afgelopen :O








written February, 21st
Functional description of the surroundings: here I am, sitting in the kitchen of a school in a town called Pouk, about 13 km outside of Siem Reap, Cambodia. With my earphones and music in my ears, but the beat of the loudspeaker at the end of the street for a wedding still comes through quite loud; waiting until the water in the kettle on the gas stove is boiled to make some 3-in-1 coffee (for those who have never been in Asia; they don't have 'real/western' coffee here, but you make coffee out of a sachet with coffee powder (1), sugar (2) and milk powder ((3); there is your 3-in-1 :P) with hot water!); time to write a new blog and to update you all on what I have been doing in the last four weeks :D

In my last blog I wrote about parts of our time in Po Peyl Village and our arrival in Cambodia. Now we checked of over half of the outreach (three fourth of it to be precise :P) and the time has flown by! It's hard to think what I can write about without make this blog crazy long, but I will try to give you a good impression!

Our time in Po Peyl Village has been really cool and good! There were a couple times where it was quite intense to be staff and lead the team in a good way; but I have also learned so much through that! Haha, there I was, thinking that DTS and outreach were only challenging for students, but definitely not, as staff it is just as much challenging (if not more :P)!

So our team has been in Pouk for three weeks now; we work here with a ministry that's under the YWAM base in Siem Reap; a school where they give English classes, guitar classes, computer classes and art classes. Obviously we have been a part of that during the last weeks and we went to different villages around here to do programs with the kids, give Bible studies, do home visits and we did some prayer walks and simply went out on the street with balloon animals, face paint and a guitar to have some worship! All together it has been a really good time!

But the time that was most challenging to me and where I saw God work really clearly, was a short trip that Elsi (my co-leader) and me went on together. It is normal on an outreach to have a pastoral visit from someone from the DTS to talk about how it is going etcetera, but we wouldn't get that this time. Elsi and me, and the two outreach-leaders in Thailand figured that it would actually be really good for us as leaders to have some time together and evaluate how we have been doing as staff. So that's what we did; Cambodia and Thailand are not that far apart, our team was in good hands with amazing contact people and we had to go to the border anyways to expand our visa, so Elsi and me would travel to Mae Sot (in Thailand, near the Burmese border) where we would meet the Thailand team-leaders, since their team was in ministry nearby Mae Sot at that point. In total Elsi and me were gone for a week and we traveled by bus for about 24 hours two times (including crossing a border and switching buses a couple times) to get there and back. Since we happen to be in Asia, things are different; so when we left from Pouk we only had a bus ticket for both of us from here to Bangkok and then in Bangkok we had to figure out how to get from there to Mae Sot, and for the way back we had to do everything per part of the travel. This was very challenging and it definitely didn't always go as smooth and as planned, but I have seen that every step (the next 'checkpoint' in our trip ^^) in some way or another worked out! It is so cool to see how even simple things like logistics for a travel work out, when you trust God for it. And especially the last part of the trip was really cool; Elsi and me were at the bus station in Bangkok and we had to book a bus from there to Pouk. However the way back turned out to be more expensive than the way there, so we started to run out of cash (with all these different currencies :P). There was a bus until the border, where we had to cross the border by ourself and then find the bus again on the other side, for which we lacked a total of a 100 Thai Bat (about 3USD) and a bus that would travel across the border, for which we lacked 400 Thai Bat (about 12USD). So we found ourself standing in the middle of the bus station, trying to figure out what to do, when suddenly an elderly man from the USA came to us who we had met earlier on the bus station in Mae Sot and had talked a little bit with and he asked if everything was okay. So very honestly, we simply explained the situation, without any further thoughts just that we were figuring out what to do now. Then this man says: “Do you know what? I am a Christian. Have you heard about that? (absolutely sir!, we work with YWAM) Okay, I think I've heard about that before, but anyways the thing is, I believe that everything I own, I only manage. So when my Manager tells me 'Give these young women the money they lack', then I do that. So here is 400 Thai Bat, so you don't have the hassle at the border but you can just continue with the same bus!”
….. WOW, I don't think I often experienced so many mixed feelings at the same time; thankfulness to God, thankfulness to this sir, humility that God even provides for the (a lot!) more relaxed travel option, not just for the cheapest possible and overwhelmed that something like that would happen to us (!!)!
This trip was quite intense with really trusting God for every single part of the trip, but it has also been an amazing experience! God is good :D

So now we have been back for one and a half week in Pouk in Cambodia together with our team. We have one week left here in Pouk, afterwards another week in Siem Reap and then this outreach is already over and we will then fly back to Norway for the re-entry week of this DTS! So the next blog will come when the DTS is completely over :O